Częste pytania

Beneficjentami rozwoju energetyki wiatrowej są głównie społeczności lokalne, w tym gminne samorządy. W Polsce jest wiele miejsc, gdzie lokalizacja wiatraków dała  impuls do rozwoju. Rozwój OZE to także tworzenie nowych miejsc pracy, sposób na budowanie trwałych więzi międzyludzkich, nauka przedsiębiorczości i dodatkowe źródło dochodów dla samych mieszkańców.

Szacuję się, że liczba stworzonych miejsc pracy wynosi 0,1-0,9 etatu na 1 GWh wyprodukowanej energii z OZE. Warto podkreślić, że te miejsca pracy nie powstają w wielkich scentralizowanych ośrodkach przemysłowych, lecz na terenach. wiejskich Jeżeli do odpowiednio skonstruowanego systemu zachęt i wsparcia dla małych i średnich przedsiębiorstw dodamy możliwość ubiegania się o dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej okazać się może, że na odnawialnej energii zarobić może naprawdę każdy.

Nie, to mit. Rozwój rozproszonej energetyki sprawia, że prawdziwy „wiatr w żagle” łapie cały region. Odpływ kapitału związany jest zwykle z wykorzystywaniem paliw kopalnych, gdzie środki wypływają zwykle poza najbliższą okolicę, przyczyniając się do rozwoju energetycznych gigantów. Rozwój małych i średnich odnawialnych źródeł energii sprawia, że polskie pieniądze faktycznie pozostają w kraju, stanowiąc dodatkowe źródło dochodów dla rolników oraz małych i średnich przedsiębiorców.

Na podstawie opublikowanych do tej pory badań nie stwierdzono związku między mieszkaniem w zasięgu oddziaływania turbin wiatrowych a powstawaniem  chorób. Brak posiadania tego typu danych potwierdza również Departament Zdrowia Publicznego Ministerstwa Zdrowia w piśmie z dnia 27 lutego 2012 roku MZ-ZP-Ś-078-21233-13/EM/12. Nie ma zatem podstaw, by twierdzić, że wiatraki w sposób bezpośredni negatywnie oddziałują na zdrowie człowieka.

W Polsce wciąż wiemy o odnawialnych źródłach energii bardzo niewiele, zaś dostępne powszechnie w mediach informacje zwykle nie są poparte wiarygodnymi danymi. Temat popularnych „wiatraków” używany jest często jako instrument zdobywania kapitału politycznego i popularności wśród mieszkańców. Politycy z chęcią określają siebie w tym kontekście jako „obrońców lokalnych społeczności”, zaś poprzez blokowanie inwestycji w istocie hamują ich rozwój. Chwytliwe hasła okazują się dla wielu z nich łatwym sposobem zjednania sobie wyborców, z którego chętnie korzystają.

Zazwyczaj protesty mają miejsce przed postawieniem wiatraków w danej okolicy. Po ich wybudowaniu mieszkańcy zaczynają dostrzegać napływ gotówki do budżetu gminy (np. renowacje parków miejskich, remonty szkół) i protesty  ustają.

Poziom hałasu emitowanego przez turbiny wiatrowe w infradźwiękowym paśmie częstotliwości mieści się w przedziale 50 – 70 dB (decybele). Oznacza to, że poziom też jest niższy niż próg słyszalności (powyżej 80 dB). Nie stanowi to tym samym żadnego zagrożenia dla zdrowia i życia ludzi.

Mają, ale pozytywny. Dzięki mieszaniu powietrza wiatraki ograniczają niepożądane skutki przymrozków i poprawiają efektywność fotosyntezy dzięki wpływowi na dystrybucję dwutlenku węgla.

To nieprawda, która często pojawia się jako argument wśród osób, które na lokalizacji wiatraków pragną zdobyć swój kapitał polityczny. Kwestia lokalizacji jest w Polsce wyraźnie i szczegółowo regulowana przez prawo. Przy określaniu dopuszczalnych odległości elektrowni wiatrowych od miejsc stałego przebywania ludzi zwraca się dziś uwagę na wiele czynników i dopiero na ich podstawie ustala konkretne lokalizacje. Innymi słowy – za każdym razem ograniczenia lokalizacji dostosowuje się do lokalnych warunków. Taka praktyka wydaje się też najrozsądniejsza, gdyż ten sposób gospodarowania przestrzenią optymalizuje jednocześnie koszty inwestycyjne. Pojawiające się pomysły sztywnego uregulowania tej kwestii nie wydają się pod żadnym względem uzasadnione. Każdy przypadek należy analizować oddzielnie i tak właśnie dzieje się dziś w Polsce.

To zależy od wysokości i mocy turbiny. Mniejsze wiatraki można stawiać w bezpośrednim sąsiedztwie domów mieszkalnych. W Niemczech czy Danii, a więc w krajach, gdzie energetyka wiatrowa rozwija się najszybciej i gdzie poparcie lokalnych społeczności jest najwyższe w Europie, za taką bezpieczną odległość dla większych masztów wiatrowych uznaje się 400-500m. W Polsce również zazwyczaj przyjmuje się, że wiatrak powinien stać w odległości nie mniejszej niż 500 m od zabudowań.

Często podnoszony jest argument, jakoby turbiny wiatrowe stanowiły przeszkodę dla przelatujących ptaków. Należy jednak pamiętać, że turbiny, jako obiekty stosunkowo duże i w dodatku poruszające się, są przez ptaki z łatwością dostrzegane. Co więcej, większość migracji ptaków odbywa się na wysokości ponad 200 m, czyli znacznie ponad wysokością, do jakiej sięgają turbiny wiatrowe.

Zachęcamy do kontaktu ze Stowarzyszeniem. Nasi eksperci i pracownicy z chęcią pomagają członkom SMEW w rozwiązywaniu problemów zarówno natury formalnej, jak i praktycznej.